Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Duo Reges: constructio interrete. Hoc est non dividere, sed frangere. Bonum liberi: misera orbitas.

Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto
auctoritatem oratio non habet.

Sed existimo te, sicut nostrum Triarium, minus ab eo
delectari, quod ista Platonis, Aristoteli, Theophrasti
orationis ornamenta neglexerit.

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. In schola desinis. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Sed quid sentiat, non videtis. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Nam ante Aristippus, et ille melius.

Recte, inquit, intellegis.: Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;
Perge porro;: Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.
Frater et T.: Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?

Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia;

Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Ita prorsus, inquam;

Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.
De hominibus dici non necesse est.
Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem.
Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi.

Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam.
Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
Est, ut dicis, inquit;
Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano.
Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.

Quis, quaeso, inquit, est, qui quid sit voluptas nesciat, aut qui, quo magis id intellegat, definitionem aliquam desideret?