Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Duo Reges: constructio interrete.

Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus.
Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.
Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.
Cum praesertim illa perdiscere ludus esset.

Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Inquit, respondet: Quia, nisi quod honestum est, nullum est
aliud bonum! Non quaero iam verumne sit;

Nihilo magis.: Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;
Immo videri fortasse.: Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?
Bork: Praeclare hoc quidem.
Reguli reiciendam;: Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?
Optime, inquam.: An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Atque etiam valítudinem, vires, vacuitatem doloris non propter utilitatem solum, sed etiam ipsas propter se expetemus.
Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?
Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?
Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Stoici scilicet. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?

Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur.

Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Quid de Pythagora? Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.